The Human Factor of Cybercrime: inzicht in de mens achter de tech

Cybercrime wordt vaak gezien als een technisch delict waarvoor een technische oplossing nodig is, zoals een antivirusprogramma of firewall. Maar de plegers van cybercrime zijn mensen. Dat kan één individu zijn, maar ook een heel netwerk dat slachtoffers maakt en (mogelijk) wordt vervolgd door justitie. Menselijke besluitvorming speelt dan ook een belangrijke rol in het verloop van een online delict. The Human Factor of Cybercrime richt zich op de menselijke factor van cybercrime: daders, slachtoffers, justitie en beleidsmakers die betrokken zijn bij de aanpak van en wetgeving rondom cybercrime.

Traditionele crimineel of nieuw type dader?

De verscheidenheid van cybercrime roept veel vragen op. Gedragen cybercriminelen zich bijvoorbeeld hetzelfde als traditionele daders of gaat het om een nieuw type dader met andere kenmerken en motieven? Welke gebeurtenissen beïnvloeden het besluitvormingsproces van deze groep daders? En welke persoonlijke kenmerken en omstandigheden bieden een verhoogd of juist lager risico op slachtofferschap? Dit boek brengt toonaangevende criminologen van over de hele wereld samen om vragen rondom cybercrime te behandelen en alle facetten van slachtofferschap, daderschap, dadernetwerken en beleidsreacties te belichten.

Risicofactoren voor slachtofferschap cybercrime

In één van de hoofdstukken gaat NSCR-onderzoeker Steve van de Weijer in op de risicofactoren voor slachtofferschap van cybercrime. In lijn met criminologische theorieën is in eerdere studies vaak gevonden dat het hebben van een lage zelfcontrole de kans op slachtofferschap van cybercriminaliteit verhoogt. Hetzelfde geldt voor online activiteiten die de zichtbaarheid of toegankelijkheid tot het slachtoffer verhogen. Deze studies gebruiken zonder uitzondering cross-sectionele data waarin slachtofferschap, zelfcontrole en online activiteiten op hetzelfde moment gemeten zijn. De resultaten kunnen hierdoor ook het gevolg zijn van bestaande verschillen tussen mensen en niet een causaal effect aantonen.
Van de Weijer maakt in zijn studie gebruik van longitudinale gegevens om te onderzoeken of veranderingen in zelfcontrole en online gedragingen over de tijd ook tot veranderingen in slachtofferschap van cybercrime leiden. Door alleen te kijken naar veranderingen binnen dezelfde persoon worden alle verschillen tussen personen onderling uitgesloten en kan er een betere schatting van een causaal effect worden gegeven. Uit de resultaten van Van de Weijer blijkt dat bijna alle significante verbanden van online activiteiten en zelfcontrole met diverse soorten cybercrime verdwijnen wanneer gecontroleerd wordt voor zulke verschillen. Dit duidt er op dat een lage zelfcontrole en deze online activiteiten niet de oorzaak zijn van slachtofferschap maar er slechts mee samenhangen.

Publicatiegegevens en verder lezen

Leukfeldt, R. & Holt, T. (2019) The Human Factor of Cybercrime. Routledge.